Nadciśnienie tętnicze

Zdecydowanie najczęstsza choroba kardiologiczna spotykana w gabinecie lekarskim. Leczeniem zajmują się kardiolodzy, ale specjalistą który zajmuje się wyłącznie nadciśnieniem tętniczym to HIPERTESJOLOG. Choroba dotyczy pacjentów w każdym wieku, jednak  najczęściej pojawia się około 40-50 roku życia. Dotyczy na równi mężczyzn jak i kobiet. Początkowo nie jest odczuwalna, często wykrywana przypadkowo w trakcie pomiaru ciśnienia wykonywanego „z ciekawości”. Wysokie skoki ciśnienia , którym towarzyszy silny ból głowy lub dyskomfort w klatce piersiowej to niepokojące objawy, które wymagają doraźnej pomocy lekarskiej w celu normalizacji ciśnienia i uniknięcia powikłań.

Objawy nadciśnienia tętniczego to najczęściej bóle głowy, uczucie rozpierania, czasami dławienia, nadmiernego zmęczenia. Jednak u większości pacjentów choroba rozwija się podstępnie, nie dając żadnych dolegliwości.

Pacjent z podejrzeniem nadciśnienia tętniczego wymaga zwykle diagnostyki i wdrożenia leczenia, co powinno odbyć się w gabinecie lekarskim.  Narzędziem umożliwiającym postawianie rozpoznania jest badanie Holterowskiego ciśnienie krwi (Holter RR). Wybierając się do lekarza warto też we własnym zakresie wykonać kilkanaście pomiarów ciśnienia krwi o różnych porach dniach.

Badania jaki najczęściej są wykonywane w diagnostyce nadciśnienia to:

• badania krwi uwzględniające morfologię, jony, kreatyninę, TSH, lipidogram,
• badanie EKG,
• ECHO serca,
• Holter ciśnieniowy (Holter RR).

Leczenie nadciśnienia tętniczego

Po potwierdzeniu rozpoznania zwykle zlecana jest jedna z dwóch form leczenia nadciśnienia tętniczego. Pierwszą jest, postępowanie niefarmakologiczne, polegające na uprawianiu systematycznego wysiłku fizycznego, ograniczeniu soli oraz redukcja mas ciała. Druga forma, to uzupełnienie powyższego leczenia o farmakologię, składającą się zwykle z 2-3 preparatów.

Pacjent stosujący się do zaleceń zwykle w początkowym okresie terapii może czuć się gorzej niż przed podjęciem leczenia,  normalizacji ciśnienia towarzyszą ospałość i niechęć do podejmowania jakichkolwiek działań. Okres ten mija jednak po kilku dniach lub tygodniach. Leczenie to wdrażane jest aby uniknąć późnych powikłań nadciśnienia, takich jak zawał serca, czy udar mózgu.